سـلام ای شمع جـمع آفـریـنش           سلام ای نـور چشم اهل بینش

سـلام ای نـقـطۀ پـرگـار دانش           سلام ای ابر گـوهـر بار دانش

سلام ای پنجـمین مرآت احـمد           ســلام ای بــاقــر آل مـحــمّــد

تو خورشیدی و کلّ علم نورت           تـمـام آفـرینـش در حـضورت

خـردمنـدان عـالـم پـای بـنـدت           دل اهـل طریـقـت در کـمنـدت

تمام معرفت از مکتب تواست           تمام علم جاری از لب تواست

جـمـال اقــدس جـان آفـریـنــی           چـراغ چـشـم زین الـعـابـدینی

سـعــادت آیـتـی از خــنـدۀ تـو           ولایـت تـا قــیـامـت بـنــدۀ تـو

جنان کـوی فـقـیـر مستـمـنـدت           جـهـان آفــریـنـش پـای بـنـدت

بهشت و حور بی‌یادت فراموش           چراغ علم بی نور تو خاموش

بهار روح بی فـیض تو پایـیز           هوای خُلد بی‌مهرت غم انگیز

ســلام روح بـر روح پـیـامـت           درود نــور بـر نــور کـلامـت

تو بر شور آفرینان شور دادی           تو بر چشمان جابر نور دادی

تو باب اللّهی و حـقّ الیـقـیـنی           تو نور نور و جان جـان دینی

عبادت سجده بر خاک تو برده           ولایت آب از جوی تو خورده

تـوکـلّ خــاک ایـوان رفـیـعـت           تـوسّـل نـقـش دیــوار بـقـیعـت

ز حُسن خُلقت ای دریای غیرت           نه تنها دوست، دشمن هم به حیرت

امـام پـنـجـم و معصوم هـفـتـم           محمّد را تو فرزند از اب و امّ

مـه دو فـاطـمـه از پنـج اخـتـر           دُر شش بحر و بحر هفت گوهر

ادب یک شاخه گل از بوستانت           رجـب نهـر بهـشت دوستـانـت

به خلق و خُلق و خو کلّ صفایی           همان خُـلـق عـظیم مصطفایی

تـو را مـرآت احـمـد آفـریـدنـد           مــحـمّـد را مـحـمّـد آفـریــدنـد

گهی جّن و ملایک پای بستت           گهی بیل کـشاورزی به دستت

عرق می‌ریخت از لوح جبینت           چو گـوهـر بر جـمال نازنینت

هـمـای روح بـی‌تو پـر نـدارد           ریـاض زهـد بی‌تـو بـر نـدارد

تو خـورشیـد هـمه افـلاکـیـانی           که از رحمت چـراغ خاکـیانی

دل لاهوتیت را درد و داغ است           مزارت بی رواق و بی چراغ است

شـما را از ولادت تا شـهـادت           عطا و جود و احسان بوده عادت

شما کـردیـد با دشـمن مـروّت           شـمـا دادیــد فــرمــان اخــوّت

شما بـودیـد و دریـای کـرامت           شما کـردیـد بـر دلـهـا امـامـت

شـمـا راه هـدایـت را نـمـودیـد           شـما بـاب ولایت را گـشـودید

شـمـا روشـنـگـر راهـیـد آری           مـن الله و الـــی الـلّـهـیــد آری

عـبـادت بـی شما امـضا ندارد           اطاعـت بی شـما مـعـنـا ندارد

شـما آیـات را تـعـبـیـر کـردید           اطـیعـوالله را تـفـسـیـر کـردید

تـأسّی بـر شما یـعـنی هـدایـت           اطاعت از شما یـعـنی ولایـت

شما دانید «میثم» هر چه بوده           سر تسلـیم بر این خـاک سوده